کپی برداری از مطالب با ذکرمنبع بلامانع  می باشد

 جهت دریافت مطالب در مورد

جشنواره جابربن حیان،

خلاقیت با اصلاح الگوی مصرف 

و ارزشیابی کیفی -توصیفی

برنامه تدبیر

حتما به آرشیو موضوعی سمت راست وبلاگ توجه فرمایید.

یا می توانید بر روی موضوع این قسمت کلیک فرمایید.

قابل توجه همکاران فهرست های وارسی ارایه شده یک نسخه تجویز شده برای همه کلاس ها  نمی باشد و آموزگاران ارجمند خودشان بنا به موقعیت و تفاوت های فردی و نیاز های هر مفهوم به نوشتن فهرست وارسی فردی نیز بنمایند.

http://s7.picofile.com/file/8388727992/%D8%A2%D8%B2%D9%85%D9%88%D9%86_%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D8%BA%D8%B0%DB%8C.pdf.html

در طرز برخورد مناسب مادر با پسر و ارتقای تعامل میان آنها، در نظر گرفتن نکات و اصولی می تواند در این زمینه بسیار تاثیر گذار و مؤثر باشد. بدون تردید، در تعامل با پسران و به منظور افزایش اعتماد به نفس و شکل دهی خودباوری آنان، نقش مادران از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. طرز برخورد مناسب مادر با پسر، سبب پرورش صمیمیت و مهربانی در وجود او می شود. به طور کلی، مادران منشأ محبت و عطوفت به ویژه در محیط خانواده به حساب می آیند.

در اغلب موارد، فرزندان رفتارهای صمیمانه و مهربانانه را از طریق مادران خود به ارث می برند. از آنجایی که مادران به عنوان الگوی رفتاری فرزندان خود قلمداد می شوند، طرز برخورد مناسب مادر با پسر در زندگی مشترک او و شکل دادن یک ارتباط مناسب و پایدار با همسر خود کمک شایانی می نماید.

پرورش مسئولیت پذیری، از دیگر راهکارهای مناسب برای تقویت تعامل و طرز برخورد مناسب مادر با پسر محسوب می شود. شایان ذکر است که یکی از علت های اصلی بی مسؤولیتی در مردان، نحوه تربیت نادرست آنها در دوران کودکی می باشد. آموزش و فراگیری مهارت های زندگی نیز از دیگر راهکارهای تاثیر گذار و مؤثر در زمینه طرز برخورد مناسب مادر با پسر تلقی می گردد. در پرتو وجود مادر فراگیری و پرورش مهارت های سازگاری و مهارت های زندگی در فرزند نهادینه می شود.

مردان در هنگام وارد شدن به اجتماع با استرس های مختلفی نظیر استرس های مالی یا شغلی مواجه می شوند. در این شرایط و به منظور مدیریت و کنترل این استرس ها، فراگیری مهارت های زندگی بیش از پیش اهمیت و ضرورت می یابد. آموزش این مهارت ها عموماً در سال های ابتدایی زندگی و از طریق مادران صورت گرفته و با گذشت زمان ارتقا پیدا می کند.

نویسنده: مهرداد ابراهیمی

از آنجایی که معمولاً پسران در مقایسه با دختران سرسختی بیشتری را به خرج می دهند، طرز برخورد مناسب مادر با پسر بیش از پیش اهمیت و ضرورت پیدا می کند. به طور معمول، برقراری تعامل عاطفی با پسران برای مادران اندکی سخت و دشوار می باشد. بدون تردید، مادر خوب بودن از خواسته های قلبی همه مادران به شمار می رود.

به طور کلی، مادران در تربیت فرزندان خود نقش بسیار بارز و برجسته ای را ایفا می نمایند. به عبارت بهتر، میتوان پدر را به مثابه مغز و مادر را به مانند قلب یک خانه در نظر گرفت. بر همین اساس، مادران در تربیت فرزندان نقش اصلی و کلیدی را به دوش می کشند. طرز برخورد مناسب مادر با پسر در شناسایی نیازهای متفاوت و آگاهی از رشد اجتماعی و روانی او کمک شایانی می نماید. همچنین برخورداری از مهارت های ارتباطی به منظور برقراری تعامل صمیمانه و دوستانه، در پرتو طرز برخورد مناسب مادر با پسر امکان پذیر می شود.

نقش مادر در طی یک زندگی را میتوان به عنوان یک آموزش دهنده و مربی برجسته ترسیم نمود. چرا که مادر از همه ریز و جزئیات فرزند خود خبر داشته و در برآورده ساختن نیازهای اساسی فرزندش از هیچ تلاش و کوششی را فروگذار نمی باشد. جایگاه و اعتبار مادران به ویژه در بطن یک جامعه بسیار حائز اهمیت و حیاتی تلقی می شود. بر همین اساس، شکست یا پیشرفت یک جامعه را میتوان نشأت گرفته از نحوه و نوع تربیت صحیح یا غلط مادران به حساب آورد. طرز برخورد مناسب مادر با پسر نیز از شمول این قاعده خارج نمی باشد.

بسوی مدارس مهارت محور!

تجربه ۱۲ سال تحصیل و ۲۰ سال تدریس در مدارس پایه های مختلف مرا به این نتیجه تقریبا قطعی رسانده که مدارس ما از نظر آموزش مهارتهای اساسی زندگی،اجتماعی و تخصصی، وضعیت مطلوبی ندارند.در حال حاضر کمترین توجه و تمرکز مدارس بر آموزش مهارت است. دانش آموزی که در سن ۶ یا ۷  سالگی وارد پیش دبستانی و مدرسه  می شود. بعد از شش سال دوره ی ابتدایی و دو دوره ی سه ساله متوسط، باید از نظر یادگیری مهارتهای زندگی -اجتماعی و حتی مهارتهای تخصصی در حد مطلوب و قابل قبولی باشد. اما متاسفانه فارغ التحصیلان دبیرستانی ما با کمترین مهارتهای مورد نیاز با انباشتی از اطلاعات بدرد نخور مدرسه را تمام می کنند . گروهی وارد دانشگاههای مختلف می شوند و مابقی نیز به سمت بازار کار می روند. مدارس ما مدارس دانش محور هستند نه مهارت محور!  مدرسه حجمی از دانش و اطلاعات مورد نیاز و شاید هم به درد نخور را  در حافظه ی دانش آموزان می ریزد و از همین حجم اطلاعات در پایان ترم و یا سال تحصیلی امتحانی می گیرد . دانش آموز هم اگر بتواند از این امتحان نمره بگیرد،  قبول تلقی شده و به پایه بالاتر می رود. این روند تا پایان دوره ی متوسط و حتی دانشگاه ادامه دارد. اما سوال این است  آیا این دانش آموزان و دانشجویان مهارتی نیز کسب کرده اند؟ چقدر مهارت کسب کرده اند؟  آیا همان مقدار از مهارتی که آموخته اند می تواند در زندگی روزمره پس از مدرسه و دانشگاه کمکشان کند؟ جواب همه ی این سوالات متاسفانه خیر است. یعنی بیشتر دانش آموزان ما نه تنها مهارتی جز همین مهارت خواندن و نوشتن و مقداری اطلاعات  راجع به ریاضی و علوم و فیزیک و سایر دروس کسب نکرده اند. بلکه اگر چیزی هم یاد گرفته اند در زندگی روزمره برایشان فایده ای ندارد.

مدارس موجود را من«مدارس دانش محور» می نامم . این مدارس اولویت را به  آموزش چند درس تخصصی میدهند. مثلا در دوره ی ابتدایی اولویت  و تمرکز بیشتر معلمان این دوره به درس ریاضی است. این سنت و رویه غلط از دوره ی دانش آموزی من و قبل از من تا همین امروز ادامه دارد.  امروزه برای همه ی خانواده ها یقین حاصل شده است که مهمترین درس زندگی هر کسی درس ریاضی و پس از آن علوم است (در دوره ی ابتدایی) و در دوره های تحصیلی بالا تر فیزیک و شیمی هم به آن اضافه می شود. تا جایی که بسیاری از معلمان ومسئولان مدارس و آموزش و پرورش از این چند درس با نام دروس پایه نام می برند.

 البته این دروس در زمینه علوم تخصصی بسیار مهم و تاثر گذار هستند، اما برای دانش آموزان دبستانی وحتی دبیرستانی استفاده از این عنوان غلط و بی پایه، رویه آموزش را دچار مشکل می کند.

مهارت های زندگی  توسط سازمان جهانی بهداشت، این گونه  تعریف شده است:

 “توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت به گونه ای که فرد بتواند با چالش ها و ضروریات زندگی روزمره کنار بیاید.”(WHO،۱۹۹۴).

شاخص های ده گانه ی  مهارت های زندگی  که توسط سازمان بهداشت جهانی تقسیم بندی شده است عبارتند از:

۱– مهارت های خودآگاهی

۲ – مهارت همدلی

۳ – مهارت روابط بین فردی

۴– مهارت ارتباط موثر

۵ – مهارت مقابله با استرس 

۶ – مهارت مدیریت بر هیجان

۷ – مهارت حل مسئله

۸  – مهارت تصمیم گیری

۹  – مهارت تفکر خلاق 

۱۰ – مهارت تفکر نقادانه

معرفی کانال یادگیری لذت بخش

بعد از تایپ نشانیkh1766sanjesh@ در تلفن همراه تان، روی کلمۀ  Join  کلیک کنید و وارد کانال یاد شده شوید.  منتظر کلیک رنجه‌هایتان  هستیم.

بوی یلدا را می شنوي؟

انتهای خیابان آذر***

بازهم قرار عاشقانه پاییز و زمستان

قراری طولانی به بلندای یک شب

شب عشق بازی برگ و برف***

پاییز چمدان به دست ایستاده

عزم رفتن دارد***

آسمان بغض کرده و میبارد.

خدا هم میداند عروس فصل ها چه میزان دوست داشتنیست***

کاسه اي آب میریزم پشت پای پاییز***

و*** تمام می‌شود

پاییز, اي باردار روزهای عاشقی,

رفتنت به خیر***

سفرت بی خطر

 منبع: وبلاگ آقای معلم http://khialeparvaz.blogfa.com

این مقاله بسیار خوب می تواند معلمی عزیز و گرانقدر کشورم ایران را یاری رساند.

تالیف: اکرم مالکی پور

مدرس استانی ارزشیابی کیفی توصیفی 

جهت دریافت انواع بازی های املایی لطفا اینجا کلیک بفرمایید.

طراح : اکرم مالکی پور

مدرس ارزشیابی کیفی توصیفی استانی

جهت دریافت مقاله اینجا کلیک نمایید.

تالیف: اکرم مالکی پور

ارزشیابی توصیفی، شکلی از ارزشیابی تحصیلی-تربیتی است که در آن معلم با مشارکت فعال  و دانش آموز و اولیای ایشان با استفاده از ابزار های مختلف به جمع آوری اطلاعات در زمینه تلاش ها، پیشرفت ها و موفقیت های دانش آموزان می پردازد و با طبقه بندی تحلیل و تفسیر اطلاعات به آنها کمک می کند تا بهتر یاد بگیرند و مشکلات یادگیری خود را به کمک اولیا و معلمان برطرف کنند.

هدف اصلی در ارزشیابی توصیفی بهبود شرایط یادگیری دانش آموزان با از بین بردن اضطراب های نامطلوب ناشی از برگزری امتحانات و بازخورد های عددی است.

گرد آورنده: اکرم مالکی پور(مدرس توصیفی استان اصفهان)